Loslaten, luisteren en vooral vertrouwen

De zomervakantie komt eraan. Tijd om even stil te staan en terug te kijken. Wat een jaar. Een jaar met mooie pieken, maar ook flinke uitdagingen.

Wij hebben vier slechthorende kinderen. En hoewel we ze leren zelfstandig te zijn, hebben ze ons nog steeds nodig. Elke week is het zoeken naar balans. Wanneer laat je los, wanneer grijp je toch in? Zeker op momenten van onbegrip. In de klas bijvoorbeeld, of op het voetbalveld als een tegenstander iets roept dat echt raakt. En ja, je hoeft niet te raden waar dat dan over gaat.

Vroeger waren dit soort situaties nieuw en raakte ons echt. We konden er dagen mee zitten. Dat gevoel van machteloosheid, het verdriet dat je kind iets moet dragen en wat zo oneerlijk voelt. Inmiddels zijn we nuchterder geworden. Onze huid en vooral die van onze kinderen is dikker geworden. Nu kunnen we er zelfs om lachen. Het zegt namelijk meer over de ander. En dat zien onze kinderen nu ook in. Is het dan OK? Absoluut niet, maar hebben ze wel een keuze?

Afgelopen weekend had mijn dochter een voetbaltoernooi. Ook toen moest ze het weer ontgelden. Een aantal jongens van de tegenstander vond het weer nodig om een kwetsende opmerking te maken. Ze vertelde mij dit toen ze thuiskwam. we hebben er over gepraat en ik vroeg wat ze deed op dat moment. Ze had gezegd "wie staat er nu achter.." en is lachend weggelopen. Dit is een reactie wat ontzettend bij haar past. En raakte de opmerking haar niet? Zeker wel. Maar zij kiest ervoor om op dat moment er zo mee om te gaan en het los te laten. Nou, van mij krijgt ze een lintje.

We kunnen de wereld om hen heen niet veranderen, maar we kunnen ze wél meegeven dat ze altijd een keuze hebben in hoe ze daarmee omgaan. Vooral op een manier waar zij zich goed bij voelen. En ja, dat is soms ingewikkeld. Want wat kies je als je geraakt bent, als je je buitengesloten voelt? Ze hebben niet gekozen voor slechthorendheid. Niet voor wat anderen zeggen of niet begrijpen. Maar wel, op hun eigen moment en hoe ze daarna verdergaan. Erover praten of het even laten rusten. Iets uitleggen of juist niet, of gewoon even hun eigen ruimte nemen. Boos blijven of het loslaten. Wat het ook is: ze mogen voelen wat ze voelen, en weten dat ze altijd een stap kunnen zetten. Op hun manier.

Dat besef maakt ze sterker. En ons ook. Want we zien ze ouder worden, steeds wijzer, zelfverzekerder en sterker. En wij leren mee. Durven steeds iets meer los te laten. Niet omdat het makkelijk is, maar omdat we erop vertrouwen dat ze het zelf kunnen.

De angsten die we vroeger hadden zijn er nog, maar ze staan niet meer op de voorgrond.

Want misschien is dat wel de grootste les van dit jaar.

Alles komt goed.

❤️#oorclipz #slechthorendheid #oudersvan #herkenning #zomervakantie #zelfvertrouwen #groeien #balansvinden #alleskomtgoed #girlsonfire